ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Από σας τους τότε θέλω να ξεκινήσω,το τότε χρέος της ζωής μου να ομολογήσω.
Κάποτε ήμουνα παιδί.. Κάποτε. Πριν μια στιγμή,μα τόσο μακρινή. Κάποτε ήμασταν " εσείς κι εγώ ".
Ζούσα όπως μου λέγατε εσείς " τι είναι η ζωή ".
Κοντά στα τόσα που άκουσα,που έμαθα από σας,είναι και το πως υπάρχουν αξίες στη ζωή.
Γι'αυτό αξίζει να σας  πω,τώρα που σας βλέπω από μακριά και καθαρά,ότι θά 'ρθω πίσω σε σας ξανά,σε 'κείνη τη στιγμή,αλλά μόνο για μια στιγμή,γιατί θέλω δυο λόγια να σας πω για τον μεγάλο θησαυρό ( ! ; ),που πήρα τότε από σας.
-----------------------------------------------------------------------------------
Από την ώρα που μάθατε πως θά 'ρθω,αρχίσατε κιόλας να ετοιμάζετε το κάθε τι,που σεις πιστεύατε ότι θα μου χρειαστεί.Και αυτό,ή γιατί έτσι κάνανε κάποτε και οι άλλοι πιο μπροστά για σας,ή γιατί νιώσατε μετά πως σας το στέρησαν.
Το σύστημα ήταν σχεδόν καθόλα έτοιμο να με υποδεχτεί.Με περίμενε.Μου δώσατε δυο ονόματα.Μετά κρατήσατε το ένα.Για σας εγώ ήμουνα ένα υλικό,ένα δικό σας υλικό,ένας δικός σας "άνθρωπος".'Ανθρωπος με το δικό σας νόημα.Αυτή ήταν και η αρχική σας φροντίδα.Να με ξεχωρίσετε από τους άλλους,προτού καν με δείτε,γιατί έτσι πιστεύατε πως αποκτώ τη δική μου οντότητα,μα  στην ουσία έτσι εσείς νιώθατε πως αποκτάτε τη δική σας κυριαρχία πάνω μου.'Ετσι λέει το σύστημα.Την κυριαρχία μας πάνω στους άλλους την λέει φροντίδα για τους άλλους.Το συμφέρον της δικής μας ζωής,το λέει νόημα της ζωής των άλλων.
------------------------------------------------------------------------------------
Η πρώτη μου φωνή που ακούστηκε τότε στον κόσμο αυτό σύγουρα θα ήταν ένα κλάμα μου."Γιατί τάχα να κλαίει ένα παιδί;",σας ρώτησα κάποτε μετά.Και μού'πατε άλλοι αυστηρά και άλλοι απλά,πως "πρέπει να πεινά ή κάτι να πονά".Μα την αλήθεια,το πίστεψα τότε.'Ηταν βλέπετε μια από τις πρώτες μου γνώσεις πού'παιρνα από σας και σας είχα απόλυτη εμπιστοσύνη,όπως ήταν για μένα φυσικό και για σας αναμενόμενο.

Πολύ λίγο μετά σας ρώτησα ξανά."Γιατί κουνάτε ένα παιδί όταν νομίζετε πως θέλει να κοιμηθεί;"Σας πίστεψα και τότε:"Ο ύπνος κάνει καλό στο παιδί,το θρέφει.Ο φόβος κι ο θυμός",μού'πατε μετά,"τον κάνει άνθρωπο σωστό.Το ξύλο απ'τον παράδεισο βγήκε!".Φυσικά το πρώτο και τώρα το πιστεύω,το δεύτερο όμως ούτε τώρα,αλλά ούτε και τότε το πίστεψα.Μου τα σερβίρατε,βλέπετε,και τα δυο πακέτο,για να μου περάσετε και το δεύτερο,αλλά δεν το πετύχατε.Συνηθισμένη τακτική...,όπως αργότερα κατάλαβα,όταν δηλαδή θέλουμε να περάσουμε το κακό,το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το περιτυλίξουμε με το καλό.

Το ξύλο είναι δώρο Θεού,έτσι πιστεύατε κι αυτό θέλατε να μου περάσετε, βγαίνει από τον παράδεισο!Αυτόν τον παράδεισο που δεν είδατε φυσικά ποτέ,μα που φτιάξατε με τα μέτρα τα δικά σας,τις δικές σας επιθυμίες.Εκεί μου λέγατε υπάρχουν άγγελοι.Μαζί μ'αυτούς ζούνε οι καλοί.'Εχουν ό,τι ζητήσουν,ίσως ό,τι ακριβώς δεν είχατε εσείς και μάταια ψάχνατε ν'αποκτήσετε.Και φυσικά εκείνη τη στιγμή,που μου λέγατε για το ξύλο, δεν πρέπει να σας ρώτησα ποιοί ειναι οι καλοί,γιατί σίγουρα θα κατάλαβα πως καλοί θα πρέπει νά'ναι οι υπάκουοι.

Για το "καλός" άκουσα από σας τόσες εκδοχές και μάλιστα κάποιες φορές και αντικρουόμενες,που ομολογουμένως άργησα να καταλάβω τις επιδιώξεις σας.Εκείνο για το οποίο δεν είμαι ακόμη και τώρα σίγουρος,είναι γιατί δίπλα στο καλό φτιάξατε και το κακό.Γιατί δίπλα στον άγγελο βάλατε τον διάβολο,δίπλα στον παράδεισο την κόλαση,στο ωραίο το άσχημο,στο δίκαιο το άδικο;Γιατί να υπάρχει,σύμφωνα με τα πιστεύω σας,αυτή η αντίθεση μέσα στη ζωή;Μήπως γιατι θελατε να με πείσετε για την αναγκαιότητα της πάλης στη ζωή;Μα κι αν είναι έτσι τα πράγματα,δεν θα μπορούσατε κοντά στο καλό,να βάλετε το λιγότερο καλό ή το περισσότερο καλό;'Η κοντά στο ωραίο το λιγότερο ή περισσότερο ωραίο,στο δίκαιο το λιγότερο ή περισσότερο δίκαιο,μια και τίποτε απ'όλα αυτά,αλλά και απ'όλα τ'άλλα,δεν είναι σταθερό στο χώρο και τον χρόνο;Αυτό το τόσο απλό,εσείς οι τόσο σοφοί(!),δεν το ξέρατε;

Ομολογουμένως μπερδευόμουνα,από τις πρώτες κιόλας τις στιγμές μαζί σας,μ'αυτά που θέλατε να μου μάθετε για τη ζωή.'Ισως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που με κάνατε τόσο γρήγορα δικό σας.Φυσικά τέτοιοι λόγοι υπήρχαν κι άλλοι και μάλιστα πολλοί.'Ηταν η ανάγκη πού'νιωθα για τη φροντίδα και προστασία σας,η ευγνωμοσύνη μου για ό,τι μου προσφέρατε και πάνω απ'όλα η αγάπη μου για σας.
---------------------------------------------------------------------------------
Και φυσικά η αγάπη μου για σας όχι μόνον δεν με εμποδίζει,αλλά αντίθετα με βοηθά να σας καταλάβω καλύτερα και να κατανοήσω βαθύτερα τα πώς και τα γιατί της συμπεριφοράς σας εκείνης.Θυμάμαι πως όταν προσπαθούσα ν'απορρίψω κάτι απ'αυτά που θέλατε να μου περάσετε και νιώθατε πως δεν μπορούσατε να το πετύχαιτε με άλλο τρόπο,τότε η απάντησή σας ήταν ή μια χαμογελαστή σιωπή,ή,κι αυτό πολύ σπάνιο,μια βίαιη επιβολή.Μα το πιο σημαντικό που μού'χει μείνει,είναι η απάντησή που έπαιρνα από σας όταν επέμενα να μου αποκαλύψετε την πηγή της γνώσης σας,της άποψή σας,που θέλατε να μου περάσετε κι εγώ δεν την αποδεχόμουνα.'Ηταν δυο λόγια σας,που όσον τα σκέφτομαι,τόσο και πιο πολύ τα καταλαβαίνω.Στην απορία μου "ποιος σας τά'λεγε αυτά που εσείς θεωρούσατε σωστά και θέλατε να τα αποδεχτώ και να τα ακολουθώ στη ζωή μου;",η απάντησή σας,όταν νιώθατε πως δεν υπήρχει κανένας άλλος τρόπος να με πείσετε,ήταν η φράση σας "έτσι λένε...".Κι αυτοί οι "έτσι...λένε" ήταν αυτοί που τους πιστεύατε,ήταν η κοινωνία σας ολόκληρη,η τότε και η προηγούμενη.'Ηταν τα πιστεύω και οι αρχές σας,οι μύθοι και οι παραδόσεις σας,η ιστορία σας και που σήμερα οι "έτσι λένε..." μετατράπηκαν σε "έτσι είναι...",χωρίς κανένα περιεχόμενο συνήθως και καμιά αξία.
-----------------------------------------------------------------------------------
'Ομως δεν μπορώ να πω πως ξέχασα ότι κάποτε μού'πατε πως μ'έφερε σε σας μια μέρα κάποιος πελαργός.'Ενιωσα τότε σαν ξένος σε σας,μα πολύ σύντομα όμως με τον τρόπο σας με κάνατε να νιώθω δικός σας.Μ'αγαπούσατε,το θυμάμαι.'Ησασταν για μένα οι άγγελοι του παράδεισου,που μου λέγατε.Με μάθατε να σωπαίνω με ένα χάδι,να νιόθω σιγουριά με ένα χάδι,να έχω ανάγκη ένα χάδι.Μού είπατε,με τον δικό σας πάντα τρόπο,πως το χάδι σημαίνει αγάπη.
-----------------------------------------------------------------------------------
ςονάΠ; (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ )

ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ

                                               Η ζωή είναι ένας κύκλος, που αλλάζει θέση μέσα στο χώρο και το χρόνο.

Χώρος είναι κομμάτι του δημιουργούμενου απείρου,δεν ολοκληρώνεται,δεν πληρούται,δεν καταλαμβάνεται.

Χρόνος είναι εφεύρημα πολυδιάστατο,γέννημα τάξης και ρυθμού,παράμετρος επιστροφής,που ταυτόχρονα εκφράζει
 την ελπίδα ύπαρξης του παραπέρα από το τώρα.

ςονάΠ.